άκουτος

-η, -ο

αυτός που δεν ακούγεται, ο αθόρυβος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ενεστωτ. θ. τού ρήμ. ακούω

η στερητική σημασία τού αρκτικού α- οφείλεται στον αναβιβασμό τού τόνου].